6 weken

Ze zijn nu 6 weken geweest en hebben ontdekt dat buiten spelen toch wel erg leuk is. Eerst zaten ze te piepen omdat ze naar buiten moesten, nu piepen ze omdat ze 's avonds weer naar binnen moeten. Het is ook nooit goed, haha. Ze zijn wel heel braaf, na hun laatste maaltijd om een uur of twaalf , zijn ze rustig, nou ja, op wat knokken en in hun piepbeest bijten na, tot een uur of zeven , half acht, heerlijk. Dat piepbeest is ook wat, die kregen ze deze week van Annette, het is een soort blauw hermelijntje met aan twee kanten een piepertje, jaaah, leuk. Dus als er twee ieder aan een kant zitten te trekken, hoor je beide piepertjes steeds , erg lollig, vooral 's nachts om een uur of drie. De eerste nacht schrok ik me wild, sprong mijn bed uit om te zien wat er aan de hand was, zitten ze me stomverbaasd aan te kijken, wat ik nou toch kwam doen. Het was toch nog geen ochtend? De groten hebben nu ook echt kennis met ze gemaakt en vinden het prachtig, de pupjes ook, die kwispelen zo hard dat ze omvallen. Lawaai vinden ze ook geen probleem, Jon komt er langs op de grasmaaier, ze rennen even naar binnen om meteen weer naar buiten te rennen en te kijken. Bob staat pal naast hun buitenren te schuren met een schuurmachine, ze slapen of eten er rustig doorheen, heerlijk. Auto's over de weg, ook geen probleem. Ik hoop dat ze zo blijven. Ze hebben ook in de woonkamer gespeeld, dat was feest. Lekker veel ruimte en rennen maar. Mensen die langs komen, vinden ze geweldig, weer meer handen en voeten om in te bijten.